Παθολογία κύησης

Κολπική αιμόρροια (αιμορραγία)

Το 10% των γυναικών στην αρχή της εγκυμοσύνης παρουσιάζουν κολπική αιμόρροια. Σε προχωρημένη εγκυμοσύνη μπορεί να είναι ένα από τα πρώτα δείγματα του τοκετού, το οποίο έχει την μορφή βλέννης σε ροζ χρώμα και το καταλαβαίνετε όταν σκουπίζεστε με το χαρτί υγείας. Ίσως παρατηρήσετε πως μετά από σεξουαλική επαφή ή μετά από εξέταση υπάρχουν μικρές κηλίδες με αίμα. Αν δείτε όμως πως το αίμα αυτό έχει τη μορφή αιμορραγίας και πως πρέπει να χρησιμοποιήσετε σερβιέτα, τότε πρέπει να επικοινωνήσετε μαζί μας.

Αναιμία

Ως αναιμία ορίζεται η χαμηλή τιμή της αιμοσφαιρίνης(Ηb). Oι φυσιολογικές τιμές που ορίζει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας είναι Hb 12.5g για τις γυναίκες και Hb 13.5 για τους άνδρες, δηλαδή αιματοκρίτης(Hct) αντίστοιχα 37,5% για τις γυναίκες και 40,5% για τους άνδρες.

Σήμερα οι διάφορες μορφές αναιμίας-και ιδιαίτερα η σιδηροπενική αναιμία-αντιπροσωπεύουν το πιο συχνό νόσημα στο δυτικό κόσμο. Θα δούμε τις μορφές αναιμίας που σχεδόν εμπλέκονται με την κύηση.

Στις εγκύους οι φυσιολογικές τιμές του αιματοκρίτη μπορούν να είναι χαμηλότερες (π.χ. 34% σε μονή κύηση και 30% σε πολύδυμο κύηση) ακόμα και όταν οι αποθήκες σε σίδηρο, φυλλικό οξύ και Vit B12 είναι επαρκείς. Αυτές οι χαμηλές τιμές αντανακλούν την φυσιολογική υδραιμία της κύησης (αύξηση της ποσότητας πλάσματος) και δεν δεικνύουν μία μείωση του κορεσμού του αίματος σε οξυγόνο Ο2, όπως στην πραγματική αναιμία.

Σε φυσιολογικές συνθήκες μία έγκυος έχει υπερπλασία της ερυθράς σειράς στο μυελό και αύξηση της μάζας (αριθμός) των ερυθρών αιμοσφαιρίων στο αίμα. Πέραν της περίπτωσης εκτεταμένης απώλειας αίματος κατά τον τοκετό, ο αιματοκρίτης γενικά ανέρχεται άμεσα μετά τον τοκετό.

Απουσία αιμοαραίωσης στην όψιμη κύηση, υποδηλώνει ανεπαρκή αύξηση του όγκου του αίματος, που μπορεί να σχετίζεται με καθυστέρηση ενδομήτριας ανάπτυξης, υπέρταση κύησης και εμβρυικό θάνατο.

Ως αναιμία κύησης ορίζεται όταν η αιμοσφαιρίνη είναι <10gr.

Παραταύτα, κάθε έγκυος με επίπεδα αιμοσφαιρίνης <11gr/-11,5gr-κατά την έναρξη της κύησης πρέπει να αντιμετωπίζεται ως αναιμική και αυτό γιατί με την αιμοαραίωση που θα επακολουθήσει η αιμοσφαιρίνη θα πέσει περαιτέρω.

Αναιμία παρατηρείται σε περίπου 80% των εγκύων γυναικών.

Η ανεπάρκεια σιδήρου (σιδηροπενία) ευθύνεται για το 95% των περιπτώσεων αναιμίας της κύησης. Η έλλειψη κυρίως οφείλεται σε ανεπαρκή πρόσληψη, (κακή διατροφή, άθληση κ.λ.π.) ή σε προηγούμενες κυήσεις και δεν έχει προλάβει να αποκατασταθεί.

Το κατά πόσο ή σε βάσει ρουτίνας η σιδηροθεραπεία κατά την διάρκεια της κύησης είναι απαραίτητη τελεί υπό αμφισβήτηση. Παρά τη γενική θεώρηση όμως συμπληρωματικός σίδηρος( θειικός σίδηρος 325-650mg /ημέρα) συνήθως συστήνεται για τις περισσότερες εγκύους ακόμη και όταν η συγκέντρωση της αιμοσφαιρίνης(Hb) είναι φυσιολογική στην έναρξη της κύησης.

Αυτή η προφυλακτική αγωγή προλαμβάνει τη μείωση των σιδηραποθηκών και την αναιμία που μπορεί να προέλθει από αιμορραγία κατά τον τοκετό, ή μία επακολουθείσα κύηση.

Οι έγκυες εξ ορισμού έχουν έλλειμα στις σιδηραποθήκες (βάσει του Π.Ο.Υ. το 90% των γυναικών κατά την έναρξη της κύησης είναι σε λανθάνουσα σιδηροπενία) και από το καθημερινό τους διαιτολόγιο δεν συμπληρώνεται.

Διαγνωστικά της σιδηροπενικής αναιμίας είναι:

1)Hct<33%, MCV<79 ή σίδηρος ορού<60,φερριτίνη οριακή, ή χαμηλή, υψηλή TIBC

2)Στο αίμα ανευρίσκονται τα χαρακτηριστικά υπόχρωμα, μικροκυτταρικά ερυθρά.

Η διάγνωση δύναται να επιβεβαιωθεί από τους ερυθροκυτταρικούς δείκτες(Hb,Hct, MCV,MCH) από τον σίδηρο ορού και την TIBC(σιδηροδεσμευτική ικανότητα).

Οι έγκυες με σιδηροπενία αντιμετωπίζονται επιτυχώς με χορήγηση 325 mg σιδήρου (1tab) ή σε πολυβιταμινούχο σκεύασμα (με φυλλικό οξύ μαζί).

Υψηλότερες δόσεις αυξάνουν τις ανεπιθύμητες ενέργειες από το γαστρεντερικό, ειδικά δυσκοιλιότητα, οπότε η μία δόση μπλοκάρει (αποκλείει) την απορρόφηση της επόμενης δόσης μειώνοντας με αυτόν τον τρόπο τη συνολική πρόσληψη. Περίπου 20% των εγκύων δεν λαμβάνουν ή δεν απορροφούν σίδηρο.Σπανίως απαιτείται η παρεντερική χορήγηση.

Στην περίπτωση αυτή χορηγείται ενδομυικώς (ΙΜ) σε διαιρεμένες δόσεις, παρ’ημέρα μέχρι συνολικής δόσης μέχρι 1000mg. Πάντα μετά το πρώτο τρίμηνο μπορεί να δοθεί ενδομυικός σίδηρος.

Λόγω του ότι ο σίδηρος διαπερνά τον ομφαλοπλακουντιακό φραγμό, ο αιματοκρίτης των νεογνών είναι γενικά φυσιολογικός, παρά την αναιμία της μητέρας, αλλά ο συνολικός σίδηρος των νεογνών αυτών είναι συνήθως μειωμένος δείχνοντας την πρώιμη συμπλήρωση με σίδηρο.

Εάν δεν ανταποκριθεί η αναιμία με τη χορήγηση σιδήρου θα πρέπει να υποπτευθούμε την έλλειψη φυλλικού οξέως.

Μια ιδιαίτερη ομάδα γυναικών στην οποία πρέπει να δοθεί σημασία, είναι αυτές που φέρουν σε ετερόζυγη μορφή το γόνο της β-μεσογειακής αναιμίας(στίγμα). Συνήθως λόγω της πρόωρης αιμοκαθέρεσης έχουν υψηλές τιμές σιδήρου και φερριτίνης όπως και υψηλό αριθμό ερυθρών αιμοσφαιρίων. Πολύ συχνά λόγω του τρόπου ζωής των (διατροφή, άθληση) συνυπάρχει και σιδηροπενία.Για αυτό το λόγο μαζί με το φυλλικό που αυτές ούτως ή άλλως λαμβάνουν θα πρέπει να λαμβάνουν και σίδηρο μετά τον έλεγχο.

ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΦΥΛΛΙΚΟΥ ΟΞΕΩΣ με σοβαρή αναιμία και μακροκυττάρωση είναι σχετικά ασυνήθης αλλά εργαστηριακή απόδειξη βρίσκουμε στο0,5-1,5% των εγκύων γυναικών.

Πρώιμο στοιχείο είναι η παρουσία μακροκυττάρωσης στο επίχρισμα του αίματος. Η διάγνωση επιβεβαιώνεται από τα χαμηλά επίπεδα φυλλικού στον ορό.

Η έλλειψη φυλλικού έχει εμπλακεί

  1. fetal alcohol σύνδρομο
  2. αύξηση κινδύνου spina bifida

Σε όλες τις εγκύους δίδεται καθημερινά συμπλήρωμα 0,8mg φυλλικού. Στην περίπτωση μεγαλοβλαστικής αναιμίας, η αναιμία δύναται να είναι σοβαρή Hb<6gr/Dl

ΕΛΛΕΙΨΗ Vit B12 δεν είναι τόσο συχνή και χαρακτηρίζεται από μακροκυττάρωση και αναιμία. Η κύρια αιτία σε τόσο νεαρές ηλικίες είναι η ατροφική γαστρίτιδα αυτοάνοσου τύπου. Συνιστάται η ενδομυική χορήγηση (ΙΜ) Vit B12.

Παράγοντες κινδύνου αναιμίας:

  1. Δίδυμη, πολύδυμη κύηση
  2. Φτωχή διατροφή
  3. Κάπνισμα που μειώνει την απορρόφηση σημαντικών στοιχείων διατροφής
  4. Σύνδρομα δυσαπορρόφησης
  5. Αντιεπιληπτικά φάρμακα

Σε κάθε περίπτωση οι έγκυες θα πρέπει να ακολουθούν τις οδηγίες του γιατρού τους, και να του αναφέρουν οποιοδήποτε σύμπτωμα έχει παρουσιαστεί.

Τοξόπλασμα

Αίτια

Οφείλεται σε ένα παράσιτο το σπορόζωο Toxoplasma gondi που ανήκει στα πρωτόζωα.

Τρόπος μόλυνσης

Οι γάτες αποβάλουν τις ωοκύστεις με το τοξόπλασμα στα κόπρανά τους, έτσι υπάρχει στο τρίχωμα και το στόμα της μολυσμένης γάτας και μολύνονται οι άνθρωποι. Το παράσιτο μεταδίδεται επίσης όταν καταναλωθεί ωμό ή μισοψημένο μολυσμένο κρέας. Στις διάφορες δημοσιευμένες μελέτες η πιθανότητα μόλυνσης της εγκύου διαφέρει και εξαρτάται από υγιεινοδιαιτητικές συνήθειες, τρόπο ζωής, κοινωνικοοικονομική κατάσταση, συγκατοίκηση με μολυσμένες γάτες κ.λ.π.

Επιδημιολογία:

Όταν η γυναίκα έχει προσβληθεί από τοξοπλάσμωση πριν μείνει έγκυος θεωρείται ότι ο κίνδυνος αναμόλυνσης στη διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι μικρότερη λόγω άμυνας και μειωμένης βαρύτητας της μολύνσεως. Η πιθανότητα πρωτομόλυνσης στην εγκυμοσύνη είναι κάτω από 0.6 %. και ενοχοποιείται για αύξηση του ποσοστού παλινδρομήσεων και αποβολών. Ένα στα 2000 έμβρυα μπορεί να προσβληθεί από τοξόπλασμα στις περιπτώσεις πρωτομόλυνσης της εγκύου. Η πιθανότητα μόλυνσης του εμβρύου αυξάνεται ανάλογα με την ηλικία της εγκυμοσύνης. Στο μεγαλύτερο ποσοστό προσβάλλεται ο πλακούντας και εκεί σταματάει η λοίμωξη χωρίς να προχωρήσει σε μόλυνση του εμβρύου, το οποίο κινδυνεύει να μολυνθεί κυρίως κατά την διάρκεια του τοκετού.

Διαγνωστική διερεύνηση:

Μόνον οι εργαστηριακές εξετάσεις για ανίχνευση των ανοσοσφαιρινών IgM, IgA και IgG μπορούν να μας βοηθήσουν να βρούμε αν έχει μολυνθεί η γυναίκα και σε ποια φάση της μόλυνσης είναι.

IgM: H ανίχνευση της ειδικής για τοξόπλασμα IgM ανοσοσφαιρίνης και τα επίπεδα μεταβολών της επιβεβαιώνουν την πρόσφατη μόλυνση από την νόσο, η οποία μπορεί να παραμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα.

IgA: H ανίχνευση των αντιτοξοπλασματικών αντισωμάτων IgΑ στον ορό του αίματος της μητέρας είναι ενδεικτικό στοιχείο ότι η λοίμωξη είναι πρόσφατη και υπάρχει αυξημένη πιθανότητα εγκατάστασης του παρασίτου στο έντερο.

Τα IgA αντισώματα ανιχνεύονται στην πρόσφατη λοίμωξη και εξαφανίζονται πριν από τα IgM, η ανίχνευσή τους δεν ξεπερνά τους εννέα μήνες ενώ στην χρόνια φάση της τοξοπλάσμωσης δεν ανιχνεύονται Όταν υποπτευόμαστε ενδομήτρια λοίμωξη, μπορούμε να ανιχνεύσουμε την IgA στο αμνιακό υγρό.

IgG: H ανίχνευση των αντιτοξοπλασματικών αντισωμάτων IgG στον ορό του αίματος της μητέρας είναι ενδεικτικό στοιχείο ότι έχει παλαιά λοίμωξη η γυναίκα. Τίτλοι πάνω από 1:500 είναι χαρακτηριστικό προσφάτου ενεργού λοιμώξεως.

Συμπτώματα στη γυναίκα:

Συνήθως η μόλυνση είναι ασυμπτωματική ή παρουσιάζει σημεία κόπωσης, μυϊκούς πόνους και διόγκωση λεμφαδένων.

Συμπτώματα στο νεογνό:

Το πιθανότερο σύμπτωμα στην συγγενή τοξοπλάσμωση είναι η χοριοαμφιβληστροειδίτιδα. Το νεογνό σε μικρότερη πιθανότητα μπορεί να παρουσιάσει ηπατοσπληνομεγαλία, νευρολογικά προβλήματα με ενδοκρανιακές ασβεστώσεις, υδροκεφαλία, μικροκεφαλία καταρράκτη, μικροφθαλμία, οπτική ατροφία, άλλη ομάδα νεογνών μπορεί να παρουσιάσει υπολειπόμενη ανάπτυξη ίκτερο, αναιμία, λεμφαδενίτιδα, πυρετό ή υποθερμία, σπασμούς, εμέτους, διάρροια και πνευμονία.

Θεραπεία:

Όταν οι μετρήσεις στο αίμα είναι θετικές πριν από την εγκυμοσύνη, ακόμα και αν η λοίμωξη έγινε λίγο πριν την σύλληψη, δεν χρειάζεται θεραπεία.

Η σπιραμυκίμη θεωρείται το φάρμακο εκλογής σε δόση 3 gr την ημέρα. Συχνά μπορεί να συμπληρωθεί η αγωγή με πυριμεθαμίνη ή σουλφαδιαζίνη οι οποίες χρησιμοποιούνται και μόνες τους. Στις ΗΠΑ η θεραπεία εκλογής είναι ο συνδυασμός πυριμεθαμίνης με ή χωρίς σουλφαδιαζίνη. Στο πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης το φάρμακο εκλογής είναι η πυριμεθαμίνη. Η πυριμεθαμίνη είναι ανταγωνιστής τους φυλικού οξέος και ενοχοποιείται για τερατογένεση στο έμβρυο, αυτό μας υποχρεώνει να καλύψουμε την ασθενή με παράλληλη λήψη φυλικού οξέος. Μετά το μέσον και προς το τέλος της εγκυμοσύνης το φάρμακο εκλογής είναι η σουλφαδιαζίνη που παρουσιάζει όμως σαν επιπλοκή πυρηνικό ίκτερο.

Οι στατιστικές μελέτες της αποτελεσματικότητας των θεραπευτικών σχημάτων παρουσιάζονται στην βιβλιογραφία αντικρουόμενες.

Πρέπει να επισημάνουμε στον παιδίατρο-νεογνολόγο την λοίμωξη της μητέρας από τοξόπλασμα για να προγραμματίσει την εργαστηριακή διερεύνηση του νεογνού και να του χορηγήσει την κατάλληλη θεραπεία.

Επικίνδυνες ενδείξεις

Υπάρχουν κάποιες ενδείξεις κατά στην εγκυμοσύνη οι οποίες δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως απλές ενοχλήσεις και εσείς οφείλετε να μας τις αναφέρετε αμέσως.

Επικίνδυνα σημάδια στην εγκυμοσύνη

1. ΚΟΛΠΙΚΗ ΑΙΜΟΡΡΟΙΑ. Το 10% των γυναικών στην αρχή της εγκυμοσύνης παρουσιάζουν κολπική αιμόρροια. Σε προχωρημένη εγκυμοσύνη μπορεί να είναι ένα από τα πρώτα δείγματα του τοκετού, το οποίο έχει την μορφή βλέννης σε ροζ χρώμα και το καταλαβαίνετε όταν σκουπίζεστε με το χαρτί υγείας. Ίσως παρατηρήσετε πως μετά από σεξουαλική επαφή ή μετά από εξέταση υπάρχουν μικρές κηλίδες με αίμα. Αν δείτε όμως πως το αίμα αυτό έχει τη μορφή αιμορραγίας και πως πρέπει να χρησιμοποιήσετε σερβιέτα, τότε πρέπει να επικοινωνήσετε μαζί μας.

2. ΤΑ ΝΕΡΑ ΣΠΑΝΕ. Το έμβρυο βρίσκεται μέσα σε ένα σάκο με υγρό, ο οποίος πρέπει να παραμένει ανέπαφος μέχρι την στιγμή του τοκετού. Υπάρχουν περιπτώσεις που τα νερά σπάνε πριν από την έναρξη του τοκετού. Τότε πρέπει να επικοινωνήσετε μαζί μας διότι θα πρέπει να γίνει έλεγχος στο Μαιευτήριο.

3. ΣΥΣΠΑΣΕΙΣ. Είναι πόνοι στο κάτω μέρος της κοιλιάς ή σε ολόκληρη την κοιλιά. Στην αρχή της εγκυμοσύνης μικρής εντάσεως και διάρκειας συσπάσεις είναι κάτι φυσιολογικό. Εάν όμως οι συσπάσεις αυτές γίνουν πολύ έντονες και δεν σταματούν, ίσως είναι ένδειξη προβλήματος. Στο τέλος της εγκυμοσύνης οι αραιές συσπάσεις είναι φυσιολογικές και προετοιμάζουν την μήτρα για τον τοκετό. Εάν όμως δεν σταματούν και η συχνότητα τους αυξάνει αυτό σημαίνει ότι ξεκίνησε ο τοκετός. Να επικοινωνήσετε μαζί μας σε όλες τις περιπτώσεις άσχετα από τον μήνα κύησης στον οποίο βρίσκεστε.

4. ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΟΙ. Είναι επικίνδυνοι όταν εμφανίζονται και δεν περνάνε με απλούς τρόπους, όπως όταν ξαπλώνετε σε ήσυχο και σκοτεινό δωμάτιο ή όταν πάρετε κάποιο παυσίπονο.

5. ΕΧΕΤΕ ΖΑΛΑΔΕΣ, ΒΛΕΠΕΤΕ ΣΤΙΓΜΑΤΑ, Η ΟΡΑΣΗ ΣΑΣ ΘΟΛΩΝΕΙ, ΟΙ ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΟΝΟΙ ΚΑΙ ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ, ΕΧΕΤΕ ΠΑΡΕΙ ΑΠΟΤΟΜΑ ΒΑΡΟΣ Ή ΕΙΣΤΕ ΥΠΕΡΒΑΡΗ, ΕΧΕΤΕ ΠΡΗΣΜΕΝΑ ΠΟΔΙΑ, ΑΣΤΡΑΓΑΛΟΥΣ, ΧΕΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΟ. Εάν παρουσιαστούν κάποια από τα παραπάνω συμπτώματα πρέπει να επικοινωνήσετε μαζί μας σε όλες τις περιπτώσεις.

6. Να μας αναφέρετε αμέσως οποιαδήποτε συμπτώματα έχουν να κάνουν με ΠΥΡΕΤΟ, ΡIΓΗ ΚΑΙ ΕΜΕΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ.

7. Αν ΠΟΝΑΤΕ ή ΑΙΣΘΑΝΕΣΤΕ ΚΑΨΙΜΟ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΟΥΡΗΣΗΣ ή η ποσότητα των ούρων σας έχει μειωθεί σημαντικά, τότε ίσως πρόκειται για συμπτώματα ουρολοίμωξης ,γι αυτό πρέπει να μας τα αναφέρετε.

8. Από τον 7ο μήνα και μετά θα ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΕΣΤΕ ΤΟ ΜΩΡΟ ΣΑΣ ΝΑ ΚΙΝΕΙΤΑΙ(να κλωτσά, να αλλάζει θέση κλπ.) περίπου 10-12 φορές ανά 12 ώρες. Αν περάσει τουλάχιστον μία ημέρα και δεν αισθανθείτε καμία κίνηση του μωρού, τότε πρέπει να επικοινωνήσετε μαζί μας.

Υπερέμεση

Η ναυτία και ο εμετός παρατηρούνται συνήθως κατά τις πρώτες 12 – 14 βδομάδες, αλλά πολλές φορές συμβαίνουν καθ’ όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Μπορεί να συμβεί οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας και παρατηρείτε πιο συχνά όταν το στομάχι είναι άδειο.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ήδη από μόνη κάθε έγκυος αποφεύγει κάποια φαγητά και μυρουδιές, που ενοχλούν το στομάχι της. Για να αποφύγετε ή τουλάχιστον να μετριάσετε την ανωμαλία, μπορείτε ακόμη να :

  • Έχετε κάποια απλά σνακ, όπως κράκερ στο κομοδίνο σας. Κάθε πρωί, επίσης, διαθέστε για τον εαυτό σας λίγο έξτρα χρόνο, προκειμένου να φάτε αργά μερικά κράκερ και μετά ξεκουραστείτε για 20 έως 30 λεπτά προτού σηκωθείτε από το κρεβάτι.
  • Τρωτε μικρά, αλλά συχνά γεύματα. Ένα άδειο στομάχι μπορεί να αυξήσει την ναυτία. Τροφές πλούσιες σε πρωτείνες ή υδατάνθρακες βοηθούν στην καταστολή αυτής.
  • Δοκιμάστε να πάρετε 50 mg βιταμίνης Β6 δύο φορές την ημέρα, φυσικά, μόνο με τη συναίνεση του γιατρού σας.
  • Ακόμη, μπορείτε να σταματήσετε προσωρινά τις βιταμίνες. Εάν η ναυτία βελτιωθεί, αφήστε να περάσουν λίγες μέρες και μετά ξεκινήστε να τις παίρνετε πάλι.
  • Επειδή το σίδηρο είναι ιδιαίτερα βαρύ για το πεπτικό σας σύστημα, σταματήστε να το παίρνετε για το πρώτο τρίμηνο, εκτός και εάν έχετε αναιμία. Επιπλέον, αποφύγετε τα βαριά, πικάντικα, ξινά ή τηγανισμένα φαγητά και γενικά περιορίστε τα λιπαρά.
  • Μολονότι είναι σημαντικό να ενυδατώνεστε καλά, προσπαθήστε να πίνετε υγρά μόνο μεταξύ των γευμάτων και περιορίστε τα κατά τη διάρκεια αυτών.
  • Έχετε πάντα μαζί σας σνακ. Τρωτε μικρές ποσότητες από ήπιες τροφές κατά τη διάρκεια της ημέρας. Καλή επιλογή είναι τα κράκερ, το γιαούρτι, το οποίο έχει υψηλή περιεκτικότητα σε βιταμίνη Β, η οποία μειώνει την ναυτία ή οτιδήποτε άλλο μπορείτε να φάτε.
  • Μυρίστε λεμόνια. Η μυρωδιά από ένα κομμένο λεμόνι ίσως βοηθήσει τη ναυτία. Βάλτε μερικές φέτες σε παγωμένο τσάι ή ανθρακούχο νερό.
  • Μπορείτε να πιείτε τσάι ή μπίρα από πιπερόριζα (τζίντζερ). Το τζίντζερ είναι γνωστό ότι ηρεμεί το στομάχι και βοηθάει στην αναγούλα σε πολλές γυναίκες και χρησιμοποιείται κυρίως στις δυτικοευρωπαϊκές χώρες.
  • Προσπαθήστε να είστε ήρεμη. Η συζήτηση με μια άλλη μέλλουσα μητέρα είναι θαυμάσιος τρόπος να αποβάλετε το άγχος που αισθάνεστε.
  • Μπορείτε να προμηθευτείτε από τα φαρμακεία τα βραχιόλια θαλάσσης, τα οποία είναι μαλακά βαμβακερά περικάρπια βραχιόλια με ένα πλαστικό κουμπί. Αυτό το απλό επινόημα, το οποίο καταπολεμάει την ναυτία θαλάσσης, έχει βοηθήσει πολλές έγκυες στην πρωινή ναυτία.
  • Επικοινωνήστε μαζί μας εάν η ναυτία και οι εμετοί είναι σοβαροί.
  • Πάντα να παίρνετε την έγκριση του γιατρού σας πριν πάρετε οποιοδήποτε φάρμακο.